Voor het eerst sinds maanden rij ik naar onze zeedijk toe. Via Modderland, Ganzedijk en Hongerige Wolf, via de oude coupure van de Carel Coenraadpolder naar het Ambonezenbosje. Het landschap straalt in een mooi najaarszonnetje. De historie van dit landschap en zijn bewoners spat eraf. Landaanwinning, strijd tegen het water, opvang van onze medemens, graanschuur van Europa, noeste arbeid en prachtige doorkijkjes. Het is er allemaal.
Ik ben op weg naar de Brede Groene Dijk. Een prachtproject. We gaan met slib uit de Dollard klei maken om zo een mooi in het landschap passende en versterkte dijk te maken. Dat gebeurt niet vanzelf. Daarvoor moet slib eerst rijpen tot goed verwerkbare en stevige klei die de bestaande zeedijk gaat versterken en zorgt dat we veilig kunnen wonen en leven in ons gebied.
Dat rijpen is een ingewikkeld proces waar we samen met onze partners al jaren mee bezig zijn. In Delfzijl liggen voetbalvelden vol en ook bij de brede groene dijk hebben we proefvelden liggen. Er is zelfs een kluteneiland gemaakt. Het afgelopen jaar broedden er honderden paren. Dat is goed nieuws voor deze prachtige vogel en wij winnen er slib. Zo slaan we twee vliegen in één klap.
We leggen op dit moment een proefdijk aan. We testen de gemaakte klei en de verwerking ervan. Dit is een belangrijke stap in een ingewikkeld proces. Terwijl de graafmachine bovenop een bult klei aan het werk is, krijgen we uitleg van projectleider Erik Jolink en zijn collega’s. Al gauw is ons wederom duidelijk dat er heel veel komt kijken bij het aanleggen van een Brede Groene Dijk. Welke klei, of welke verwerkingsmethode is het beste? Hoe combineer je de rijping van de klei met de verwerking? Allemaal vragen die in de kern fundamenteel afwijken van hedendaagse dijkversterkingstrajecten. Maar we doen dit omdat we geen geasfalteerde nieuwe dijk willen, maar één die past in het Noord Groningse landschap.
Als dit lukt, dan geen lange transportwegen met klei, maar slibverwerking ter plekke. Met als het ware een treintje van werkzaamheden. Slib winnen, dit ter plekke omzetten tot klei, verwerken op de dijk, enzovoorts, enzovoorts. Net zoals onze voorvaderen het deden, maar dan geschoeid op een moderne leest. Een soort kleien 3.0 dus. Duurzaam bovendien. Wilt u meer informatie over dit unieke project? Kijk dan hier: https://www.hunzeenaas.nl/projecten/brede-groene-dijk/.
Voor vragen en opmerkingen kunt u mij mailen
